- całkowite wyeliminowanie jak i zminimalizowanie zaburzeń opóźnień rozwojowych małych dzieci oraz dalszy normalny rozwój;
- zapobieganie utrwalaniu się niepełnosprawności i umożliwienie, dalszego względnie prawidłowego rozwoju z koniecznością tylko niewielkiej pomocy terapeutycznej; Pozwalanie na uruchomienie wszystkich potencjalnych rezerw procesu rozwojowego, u dzieci których niepełnosprawność jest nieodwracalna – przez co ulega poprawie ich ogólny stan zdrowia oraz funkcjonowanie osobiste i społeczne. Stają się lepiej przygotowane do rozpoczęcia nauki, integracji, a w przyszłości dzięki wczesnej pomocy dostępne będą dla nich szanse przygotowania zawodowego, pracy i bardziej samodzielnego życia w integracji;
- pozwalanie na zidentyfikowanie stron u dzieci wielorako, głęboko niepełnosprawnych, budowanie na nich satysfakcjonującego kontaktu i aktywności oraz zapobieganie pogłębianiu się deficytów, które uniemożliwiają rozwój, utrudniają i dramatycznie obniżają jakość życia tych dzieci;
- w wielu przypadkach wyraźne postępy w rozwoju; Podniesienie kompetencji wychowawczych, opiekuńczych i rehabilitacyjnych ich rodziców;
- lepsze radzenie sobie rodzin z problemami wynikającymi z wychowania dziecka niepełnosprawnego;
- zintegrowanie środowiska rodzin z niepełnosprawnymi dziećmi i zainicjowanie działań samopomocowych.
Dzieci objęte formą wczesnej interwencji wcześniej zdobywają sprawność w zakresie samoobsługi czy przynajmniej osiągają dojrzałość, stają się bardziej sprawne ruchowo, dojrzalsze poznawczo i emocjonalnie, uzyskują gotowość do separacji od rodziców i do nauki poza domem, w szkole lub placówce. Lepszy harmonijny rozwój dziecka w pierwszych latach jego życia powoduje, iż późniejsza jego nauka w szkole i kontakty rówieśnicze mogą przebiegać na wyższym poziomie i dawać lepsze efekty, a potrzeba kosztownego i mało efektywnego nauczania indywidualnego w domu zostanie ograniczona. Dzieci, które są trwale niepełnosprawne, dzięki wczesnej interwencji, mogą uzyskać niezbędne podstawy do rozwoju cech osobowości szczególnie istotnych w zrównoważonym, niezależnym funkcjonowaniu jako osoby dorosłej.